Bandung, Java

Ja ja daar zijn we weer. Het heeft even een week of twee geduurd maar we vonden dat het tijd is om weer iets van ons te laten horen.
De titel zegt dat we in Bandung zijn, dit klopt maar half want hier zijn we natuurlijk niet twee weken verbleven. Waar zijn we dan wel geweest de afgelopen weken hoor ik je denken? Nou uhm ja, waar moet ik beginnen... Ik denk maar even vanaf het begin om alles op een rijtje te zetten.

Onze reis begon drie september in Singapore, na negen geweldige dagen moesten we met pijn in ons hart vertrekken. De stad en mensen waren geweldig. Toch was jet vertrek voor iets Bjorn minder lastig dan voor Mark, al laten we de reden daarvan maar even in het midden. Afin, de vlucht van Singapore naar Jakarta was zo gepiept. Maar daar stonden we dan, lichtelijk in shock toen we uit de terminal liepen en een taxi naar ons hostel pakte. Waarom? Wel Singapore kan omschreven worden als een schone, uitermate veilige en tot in de puntjes georganiseerde stad. Jakarta doet zijn naam eer aan als chaotische, zwaar overbevolkte met smog gevulde stad waar een zeer gevarieerd aanbod is van niet al te prettige geurtjes. Dit zijn natuurlijk de dingen die je als eerste opvallen als je uit een redelijk westerse stad als Singapore komt en nog geen ervaring hebt met het echte zuid-oost Azië. Wees echter niet gevreesd dat we het niet naar onze zin hadden, het duurde gewoon even een paar uur, maar daarna, na een heerlijke pizza biertje en een fotosessie met een paar locals, begonnen we het mooie van Jakarta al in te zien.
Daar gingen we dan, dag 10 van de reis, op weg naar het centrum van Jakarta. Bjorn had de avond daarvoor alles mooi opgezocht en kwam erachter dat heel Jakarta eigenlijk wel te bezichtigen was in een enkel dagje. Ook al wonen er meer dan 20 miljoen mensen, het is gewoon geen toeristische stad.
We begonnen bij het openlucht VOC/Scheepsvaart museum om de Nederlandse geschiedenis van Jakarta te leren kennen, een zeer goed plan zo dachten wij. Eenmaal daar aangekomen werden we vriendelijk welkom geheten door een Indonesiër die tot onze verbazing redelijk Nederlands kon en mochten we voor omgerekend 12cent naar binnen. Dat begon goed, of toch niet. Na het praatje liepen we over het terrein en kwamen we er al snel achter dat naast een paar kanonnen, ankers, een wachttoren en het oude havengebouw er niet veel meer te zien was. Verder waren de sporadische informatieborden allen geschreven in het Indonesisch, hier hebben trouwens meerdere musea een handje van, dus dat maakte het ook niet duidelijker. Toch goed dat we er zijn geweest dachten we maar nu snel door naar volgende stop. De haven van Jakarta. Het was mooi om te zien hoe de boten erbij liggen en geladen en gerepareerd worden. Bovendien zegt iedereen er vriendelijk 'hallo Sir' en 'Mister Mister' en wil iedereen dat je een kijkje komt nemen op hun boot, tegen betaling natuurlijk he want gek zijn ze niet.
Next stop was de Mesjid Istiqlal, we hebben ons laten vertellen de op twee na grootste moskee van de wereld en ik geloof het meteen. Wat een ding zeg! Tijdens Ramadan kunnen ze er wel meer dan 200.000 man in, dat is pas Rammedan. Haha leuk leuk maar super interessant en zeker het mooiste wat Jakarta te bieden heeft! Toen we er aankwamen maakten we echter een foutje, we hadden keurig een lange broek aangetrokken en zijn zeer respectvol een rondje gelopen door heel het gebouw. Na een half uur hadden we het wel gezien en wilden we vertrekken. Eenmaal bij de uitgang aangekomen werden we aangesproken door een werknemer. Of we moslims waren..? Uhm nee volgens mij niet. Ow nou in dat geval mochten we er niet alleen rondlopen en moesten we een gastenboek tekenen. We durfden maar niet te zeggen dat we net al heel dat ding rond waren gelopen en hielden ons dus maar van de domme. Dus, snel het gastenboek tekenen en maar beginnen aan rondje twee. Toch blij dat we dit hebben gedaan want de vriendelijke man heeft ons zeer veel bijgebracht over de Islam maar vooral over de moskee zelf, prachtig om te horen.
Na de moskee hebben we een rondje gelopen door het centrale park van Jakarta waar in het midden de Monas Tower staat, ook wel genoemd als Sukarno's last erection. Denk ervan wat je wil denken... De toren was helaas al gesloten dus we hebben er alleen foto's van kunnen nemen, wederom kwamen we er niet zomaar weg zonder ook nog op de foto te gaan met allerlei Aziaten. Naast Sukarno's erectie waren wij bezienswaardigheid nummer twee zo voelde het.
Na de fotosessie zijn we weer terug naar het hostel gegaan want we zaten vol met bezienswaardigheden en het lopen in de brandende zon eiste zijn tol.
Eenmaal aangekomen in het hostel begon het te rommelen in Bjorns lichaam. Waar het begon met 'even niet zo lekker' liep het toch al snel op naar 'godverdomme dit is echt mega kut', we dachten beide dat een nachtje slapen het wel zou verhelpen en dus niet meer op stap gegaan en lekker ons nest in gedoken. De volgende dag ging het echter van kwaad tot erger waardoor we toch maar even de dokter in Nederland gingen raadplegen. We kregen het advies om naar Singapore te gaan aangezien de medische zorg daar beter en betrouwbaarder is. Heel klote allemaal want dit was natuurlijk niet gepland. Toch snel naar het vliegveld en tegen de avond zaten we al in het ziekenhuis. Alle perikelen laten we jullie bespaard maar het is niet bij een bezoekje gebleven. Uiteindelijk kwamen ze erachter dat Bjorn een allergische reactie vertoonde op de malaria pillen die hij al een paar weken slikte. Dus hoppa een hele kuur steroïde en anti histamine pillen erin en nu is inmiddels alles weer redelijk rustig. Vanaf het begin van de symptomen zijn we nu twee weken verder en de allergische reactie kan drie weken na de laatste pil voelbaar zijn. Geheel uit de malaise is Bjorn dus nog niet maar we heb en er vertrouwen in dat dit snel goed komt.
Na twee dagen Indonesië zijn we dus weer terug gekeerd naar Singapore voor een week. Voor Mark voelde het weer even als thuiskomen want hij geniet van deze stad, daarnaast hadden we ook weer niet alles gezien dus daar kreeg hij nu de tijd voor. Het hostel was perfect, midden in de stad in het Arab district, een redelijk goed ontbijt en een dakterras waar heel de dag door gerelaxt kon worden met mede backpackers. Little India lag op vijf minuten lopen en hier is Mark met een paar anders backpackers doorheen gelopen om de sfeer te voelen. Het bezoeken van de lokale markt en een tempel was mooi om te doen, de beste ervaring was alleen het krijgen van een gratis lunch. Ja gratis ja, daar zegt deze Hollandse op budget reizende backpacker geen neen tegen! Je bent alleen in Little India en daar is het bestek nog niet uitgevonden. Hier zit trouwens een zeer goede reden achter, als je met je handen eet weet je namelijk beter wanneer je lichaam genoeg heeft gehad. Een vol bananenblad met eten moet dus niet leeg. Stoppen als je genoeg hebt. Dat is in Nederland wel anders want weggooien is immers zonde toch!?Vergeet alleen niet om alleen met je rechterhand te eten want je linker is om je kont af te vegen, iets wat een van ons verkeerd deed wat hem op rare afkeurende blikken kwam te staan.
Na een paar dagen Singapore voelde Bjorn zich geleidelijk aan steeds beter waardoor de blik weer naar voren werd gericht en we de verder de reis zijn gaan plannen.

Na Singapore was de volgende stop Bandung. Wederom een grote verandering vergeleken met Singapore en eigenlijk Jakarta in het klein. Alhoewel met 5 miljoen inwoners nog steeds geen Eindhoven.
Ons hostel ligt midden in het centrum van Bandung op een paar minuten lopen van een geweldig foodcourt, je hebt de keus uit wel 60 verschillende tentjes. Gerechten lopen uiteen van Italiaanse pasta's tot Indische currys en van Duitse schnitzels tot typische heerlijke Indonesische kippenpoten. En haal nou niet die heerlijke kippenpoten van de markt in je hoofd, nee denk nu maar aan een letterlijke kippenpoot als in de voet van een kip. Draait je maag al om? Dat deed die van Mark in ieder geval wel toen hij een teentje afbeet. Hoewel het zeker niet ranzig was blijft het idee van een kippenteen met de bijbehorende kleine botjes een ervaring waarbij je lichaam denkt 'waar ben jij nou weer mee bezig!?' Toch vond ik dat ik het geprobeerd moest hebben.
Anders dan Jakarta is er in Bandung wel genoeg te doen voor een paar dagen. De stad wordt ook wel het Parijs van Indonesië genoemd al vind ik dat zelf nog wat te vleiend. De reden voor deze vergelijking is dat er zeer veel winkels zijn door de grote kleding industrie in de omgeving. Je koopt er omgerekend al een shirt voor een paar euro waar je er in Nederland al snel 50€ voor neertelt. Dus een gratis tip voor wie een keer door Java gaat trekken, neem een lege koffer mee en vlieg op Bandung!
Naast de wandelingen door de verschillende shopping streets hebben we ook onze eerste vulkaan mogen bewonderen. De Tangkuban Perahu Volcano. Een gigantische krater waar de zwavel nog steeds uit de grond komt. Na de vulkaan zij we met de shuttlebus doorgegaan om de Dago Teahouse walk te lopen. Een vier uur durende trip midden in de jungle omgeven door rivieren met watervallen, apen, rijstvelden en tunnels die gebruikt zijn door de Japanners in WWII. Voor ons was dit een ultiem geniet moment en een welkome afwisseling van de drukke straten van Jakarta Singapore en Bandung. Er was vrijwel geen toerist te bekennen op de route die ons naast de jungle ook langs bergdorpen heeft gebracht waar de lokale bevolking ons aankeek alsof we buitenaards waren. De naam Dago Teahouse Walk is ooit bedacht omdat aan het einde van de trip er een prachtig theater met bijbehorend Teahouse moest zijn, eenmaal daar aangekomen bleek het een halve ruïne te zijn die zo leek al een paar jaar niet meer in gebruik was. Toch kregen we wel het beloofde uitzicht over de stad Bandung wat een mooie afsluiter was voor een vermoeiende dag vol nieuwe ervaringen.
We hebben het gevoel alsof we de blog weer hebben bijgewerkt tot het moment waar we nu zijn. Waar zijn we nu dan? Yogjakarta! We hebben zaterdag ochtend de trein gepakt die ons in 8uur naar Yogja heeft gebracht. Vandaar dat we dus eindelijk weer even de tijd hadden om jullie te informeren over onze bezigheden. We zijn pas net aangekomen in Yogja dus hier nog niks interessants gezien, mochten we er aan denken proberen we over een paar dagen weer iets te tikken.
Voor nu zeggen wij Houdoe en tot blogs! X